Van de natte amazone tot de droge duinen

Oi allemaal!

In ons vorige bericht stond het al... we zijn in de Amazone geweest en wat een ervaring was dat! Nadat we het vliegveld uitstapten in Manaus vielen de hitte en vochtigheid als een klamme deken over ons heen. Binnen enkele seconden waren we doorweekt! Manaus zelf is een leuke stad, druk, de mensen zijn meer indiaas en er zijn overal kraampjes met van alles en nog wat. Het is veel minder westers dan Rio en vanaf hier hadden we voor het eerst echt het gevoel op reis te zijn!

De reden om naar Manaus te gaan was natuurlijk een bezoek aan het Amazonegebied. Op het vliegveld waren er al allerlei mannetjes die spontaan Nederlands begonnen te praten en natuurlijk de cheapest hostels en jungletours konden aanbieden. Uiteindelijk hebben we een tour geboekt bij het bureautje in ons hotel: een zogenaamde 'conventional' tour omdat de standaardactiviteiten voor Merel al spannend genoeg waren.
Op de tweede dag in Manaus zijn we vroeg vertrokken om aan deze drie-daagse tour te beginnen. De Amazone bestaat uit twee grote rivieren die in Manaus samen komen, de Rio Negro en de Rio Solimoes, die vervolgens samen verder gaan als de Rio Amazonas. Met de boot zijn we naar dat punt gegaan en zie je heel mooi hoe de rio Negro, zwart, en de Salimoes, geel, naast elkaar stromen en elkaar volledig negeren. Dit noemen ze de meeting of the waters en dit fenomeen duurt 18 km lang. Vervolgens zijn we met de auto naar een zijtak van de grote rivieren gebracht en daar weer op de boot gestapt. Na anderhalf uur op de speedboot kwamen we bij onze lodge aan het Juma meer aan. Omdat het nog steeds warm en vochtig was waren we blij te horen dat je lekker kon zwemmen, maar minder blij toen we hoorden dat dat tussen de kaaimannen en piranha´s was :-), maar erg geruststellend was dat er nog nooit iemand was opgegeten. Onder het motto niet denken maar doen is Joep vrolijk de rivier ingesprongen en Merel ook maar zo dicht mogelijk bij het trapje in de buurt. De dagindeling in de lodge was als volgt: 's ochtends en 's avonds een activiteit en 's middags ivm de hitte siesta (=relaxen in de hangmat, zwemmen, eten en dolfijnen spotten, die we heel veel zagen, maar onmogelijk op de foto kregen). In de lodge was een divers gezelschap mede-reizigers aanwezig: een engels koppel die met pensioen waren en in 10 maanden de wereld rond reisden (met wie we onze activiteiten ook deden), een australische mijnwerkster die in 6 weken de hoogtepunten van z-amerika bezocht (met alle vluchten via Miami!?), een groepje zwitsers die al voor de vijfde keer in deze lodge waren en hun hangmat eigenlijk niet uit kwamen, een nederlands en duits stel.
De activiteiten bestonden uit: alligators spotten, heel vaak vissen (speervissen, gewoon vissen, piranha vissen, voor Joep erg leuk, voor Merel meer een soort overwinning van oude angsten, wat leidde tot af en toe gegil in de boot...), kamperen in de jungle (met alleen hangmat en klamboe!), een bezoek aan een lokale familie die maniok produceerde, aapjes kijken etc. De drie dagen in de jungle gingen zo supersnel voorbij en waren heel bijzonder. De natuur is echt indrukwekkend, zoveel groen, zoveel leven en alles in balans. We hebben maar besloten dat we bij terugkomst lid worden van het Wereld Natuur Fonds :-).

Na Manaus hadden we wel zin om naar de kust te gaan en zijn we met het vliegtuig en de nachtbus naar Sao Luis gegaan. Dit is een relaxte, sfeervolle stad met een groot koloniaal centrum. Vooral 's avonds was het hier erg leuk, met veel live muziek (reggae, braziliaanse forro en afrikaanse drumbands) en bbq's op straat.
Vanuit hier konden we ook gemakkelijk naar onze volgende bestemming het national park Lencois Maranhenses: 155.000 ha met duinen en daartussen blauwe meren, eindeloze steppes, waar je alleen met een 4x4 (een pick-up met houten bankjes, met 17 mensen, veel bagage en een stel kippen: het kost je een houten kont, maar dan heb je ook wat: avontuur!) van plaats naar plaats kan. Het park is ongelofelijk en nog nauwelijks bekend bij internationale toeristen, wel bij de brazilianen zelf.

Op het moment zitten we in Parnaiba bij een duitse vrouw (die getrouwd is met een braziliaan en langzaam een monopolie aan het creeeren is op de toeristische markt hier) in een guesthouse. We wachten af of er nog andere toeristen komen met wie we de kosten van een boot kunnen delen om een tour te doen: het leven als reiziger haha!

Tot het volgende verhaal!

xx Joep en Merel

PS we hebben nog een leuk filmpje gemaakt en op Youtube gezet: http://nl.youtube.com/watch?v=RkbPGtYymHQ
Het is een aapje die tijdens een boottocht een pakje chocomel van iemand had gejat en deze open probeert te krijgen.