Leven als een god in Brazilie
Door: Merel en Joep
Blijf op de hoogte en volg Joep en Merel
24 Oktober 2007 | Argentinië, Puerto Iguazú
Hola allemaal!
Tijd voor een update! We zijn inmiddels alweer 6 weken onderweg en zitten helemaal in het ritme (of eigenlijk: we zijn gewend aan het ontbreken van een ritme): het in -en uitpakken van onze backpacks gaat steeds soepeler en het op de bonnefooi ergens heen gaan maakt ons niet meer zenuwachtig, maar leidt alleen maar tot verrassende, leuke verblijfplaatsen. Intussen hebben we ook al de nodige kilometers afgelegd, per bus, vliegtuig, 4x4 en boot en al flink wat verschillende bedden getest (inmiddels is het eerste wat we doen bij een nieuw hostel op het bed zitten, het kan er namelijk goed uit zien, maar nog zo hard zijn als een plank haha).
We pakken de draad weer op waar we de vorige keer waren gebleven: de boottocht in Parnaiba waar we op aan het wachten waren. Deze viel een klein beetje tegen(tja we raken al langzaam verwend van al dat moois dat we zien), maar de stapavond met onze duitse gastvrouw en haar man en de buurman, maakte veel goed. Daardoor gingen we met een brak hoofd op weg naar Jericoacoara (Jeri) een populair kustplaatsje dat alleen per 4x4 bereikbaar is, een erg mooie tocht dwars door het duingebied. Jeri zelf is een sfeervol plaatsje met heel veel windsurfers, leuke gekleurde huisjes, mooi strand en zandpaden. Een beetje toeristisch dat wel (zoals gezegd we raken een beetje verwend). Ander minpuntje was dat het plaatsje vergeven was van de kakkerlakken waardoor Joep iedere avond op jacht moest. Gelukkig stelde de Footprint ons gerust, hierin staat over kakkerlakken: they are ubiguous but not dangerous. En lang leve de klamboe voor een kakkerlakvrij bed!
Vonden we Jeri leuk, onze volgende bestemming Pipa was super! Een leuk plaatsje aan de kust met de meest geweldige stranden. Een ervan was de Baia dos Golfinhos, waar je vanaf het strand op maar een paar meter afstand dolfijnen kan zien, en dit was geen toeristenfabeltje want we hebben er heel veel gezien (het bleek nog steeds onmogelijk ze op de foto te krijgen). Ook heel fijn was dat we een kamer hadden met een waanzinnig uitzicht op zee!
Na Pipa was het tijd voor familiebezoek: de hele familie van Merel kwam aan in Salvador de Bahia. Het was nog even spannend of de moeder van Merel wel het land in kon komen aangezien haar paspoort niet een half jaar geldig was, zoals vereist, maar verliep op de datum van de terugkeer in Nederland. Gelukkig allemaal goed gekomen en we hebben 2 superleuke weken gehad met zijn allen. We hebben eerst de stad (en het strand van) Salvador bezocht, vervolgens het national park Chapada Diamantina (een park met ongeveer de oppervlakte van de provincie Utrecht met canyons, watervallen, grotten en tafelbergen) en zijn uiteindelijk gestrand op het tropische, paradijselijke eilandje Morro de Sao Paulo. Absoluut hoogtepunt van deze twee weken was de driedaagse trektocht die we hebben gedaan in de Chapada Diamantina. Dit was spartaans en bij tijd en wijle afzien met slapen op hele dunne matjes in vochtige grotten tussen de kikkers en lange, pittige wandeltochten. Maar wat een ervaring, helemaal vrij, midden in de schitterende natuur, heerlijk zwemmen bij de watervallen, gezellig koken (nou ja onze gids dan, wij zaten er bij...) op houtvuur en gewoon water drinken uit de rivier (het had de kleur van cola, maar we hebben onze diarreepillen niet nodig gehad haha).
Dieptepunt in de twee weken was de misselijkmakende boottocht van Salvador naar Morro over open zee, waarbij Merel slap aan en over de reling hing, Iris en mama ziek met een zakje op een bankje lagen, Joep en papa zich ook toch niet al te best voelden en Mel prinsheerlijk lag te slapen.
En toen was het eergisteren weer tijd om met pijn in ons hart afscheid te nemen, niet alleen van de familie, maar ook van Brazilie, het eerste land van onze trip. Daarom bij deze lukraak wat van onze bevindingen:
* Brazilie is het ultieme vakantieland met de meest paradijselijke stranden, waanzinnige landschappen, natuur, de lekkerste ontbijtjes en hele vrolijke en vriendelijke mensen.
* Helaas is de rijkdom en macht in Brazil verkeerd verdeeld. Het land is zo rijk aan grondstoffen, aan vruchtbare grond en aantrekkelijk voor toeristen, er zou genoeg moeten zijn voor iedereen. Maar helaas worden er nog steeds overheidsgebouwen opgeleukt terwijl talloze kinderen in de stad op straat slapen en worden de favelas geregeerd door bendes en politie (beide even erg).
* De brazilianen zijn ongelofelijk relaxed, alles kan , mag en niemand kijkt ergens raar van op ('Tranquilo' en 'No stress') en iedereen is heel behulpzaam. En ze kunnen absoluut niet rekenen haha.
* Capoeira, voetbal en in mindere mate beachvolleybal zijn de populairste sporten, maar ook zie je overal mensen joggen en fietsen.
* Qua muziek: samba, forro, afrikaanse drumbands en in het portugees vertaalde 80s klassiekers (zo hebben we een keer de sambaversie van sweet child of mine in de bus gehoord).
* Onze meest gebruikte woordjes: Obrigado-a (dankjewel voor alle keren de weg wijzen, advies en hulp!), moite bom (en duim omhoog), skol (het lekkerste biertje) en pao com ovo (voor Joep uiteraard een broodje ei).
* Een aantal briljante braziliaanse uitvindingen:
ª Geroosterde kaas op het strand (een stokje met blokjes kaas op houtskool geroosterd, het duurde even voor we het aandurfden, maar het is echt heerlijk)
ª Het delen van een grote fles, 600 ml, bier, inclusief de bierfleskoeler op tafel.
ª Rodizio de pizza (all you van eat van pizza, maar dan komen de obers telkens langs de tafel met verschillende smaken en mag je zeggen of je een stukje wilt) en kilograma (je schept eten op van een buffet, je bord gaat op de weegschaal en je betaalt zoveel als het weegt.)
ª Een stranddoek ipv een handdoek (ideaal: het weegt minder en is sneller droog dan een handdoek, ze zijn goedkoop, vrolijk en je kan ze ook nog omslaan, waarom zou je ooit nog een handdoek meenemen?).
Tja dat was Brazilie, een geweldig begin van onze reis!! We zijn nu in Iguazu op de grens van Brazilie en Argentinie met de enorme watervallen, maar daarover meer in ons volgende verhaaltje. Tijd voor een nieuw land.
Ciao,
x Joep en Merel
Tijd voor een update! We zijn inmiddels alweer 6 weken onderweg en zitten helemaal in het ritme (of eigenlijk: we zijn gewend aan het ontbreken van een ritme): het in -en uitpakken van onze backpacks gaat steeds soepeler en het op de bonnefooi ergens heen gaan maakt ons niet meer zenuwachtig, maar leidt alleen maar tot verrassende, leuke verblijfplaatsen. Intussen hebben we ook al de nodige kilometers afgelegd, per bus, vliegtuig, 4x4 en boot en al flink wat verschillende bedden getest (inmiddels is het eerste wat we doen bij een nieuw hostel op het bed zitten, het kan er namelijk goed uit zien, maar nog zo hard zijn als een plank haha).
We pakken de draad weer op waar we de vorige keer waren gebleven: de boottocht in Parnaiba waar we op aan het wachten waren. Deze viel een klein beetje tegen(tja we raken al langzaam verwend van al dat moois dat we zien), maar de stapavond met onze duitse gastvrouw en haar man en de buurman, maakte veel goed. Daardoor gingen we met een brak hoofd op weg naar Jericoacoara (Jeri) een populair kustplaatsje dat alleen per 4x4 bereikbaar is, een erg mooie tocht dwars door het duingebied. Jeri zelf is een sfeervol plaatsje met heel veel windsurfers, leuke gekleurde huisjes, mooi strand en zandpaden. Een beetje toeristisch dat wel (zoals gezegd we raken een beetje verwend). Ander minpuntje was dat het plaatsje vergeven was van de kakkerlakken waardoor Joep iedere avond op jacht moest. Gelukkig stelde de Footprint ons gerust, hierin staat over kakkerlakken: they are ubiguous but not dangerous. En lang leve de klamboe voor een kakkerlakvrij bed!
Vonden we Jeri leuk, onze volgende bestemming Pipa was super! Een leuk plaatsje aan de kust met de meest geweldige stranden. Een ervan was de Baia dos Golfinhos, waar je vanaf het strand op maar een paar meter afstand dolfijnen kan zien, en dit was geen toeristenfabeltje want we hebben er heel veel gezien (het bleek nog steeds onmogelijk ze op de foto te krijgen). Ook heel fijn was dat we een kamer hadden met een waanzinnig uitzicht op zee!
Na Pipa was het tijd voor familiebezoek: de hele familie van Merel kwam aan in Salvador de Bahia. Het was nog even spannend of de moeder van Merel wel het land in kon komen aangezien haar paspoort niet een half jaar geldig was, zoals vereist, maar verliep op de datum van de terugkeer in Nederland. Gelukkig allemaal goed gekomen en we hebben 2 superleuke weken gehad met zijn allen. We hebben eerst de stad (en het strand van) Salvador bezocht, vervolgens het national park Chapada Diamantina (een park met ongeveer de oppervlakte van de provincie Utrecht met canyons, watervallen, grotten en tafelbergen) en zijn uiteindelijk gestrand op het tropische, paradijselijke eilandje Morro de Sao Paulo. Absoluut hoogtepunt van deze twee weken was de driedaagse trektocht die we hebben gedaan in de Chapada Diamantina. Dit was spartaans en bij tijd en wijle afzien met slapen op hele dunne matjes in vochtige grotten tussen de kikkers en lange, pittige wandeltochten. Maar wat een ervaring, helemaal vrij, midden in de schitterende natuur, heerlijk zwemmen bij de watervallen, gezellig koken (nou ja onze gids dan, wij zaten er bij...) op houtvuur en gewoon water drinken uit de rivier (het had de kleur van cola, maar we hebben onze diarreepillen niet nodig gehad haha).
Dieptepunt in de twee weken was de misselijkmakende boottocht van Salvador naar Morro over open zee, waarbij Merel slap aan en over de reling hing, Iris en mama ziek met een zakje op een bankje lagen, Joep en papa zich ook toch niet al te best voelden en Mel prinsheerlijk lag te slapen.
En toen was het eergisteren weer tijd om met pijn in ons hart afscheid te nemen, niet alleen van de familie, maar ook van Brazilie, het eerste land van onze trip. Daarom bij deze lukraak wat van onze bevindingen:
* Brazilie is het ultieme vakantieland met de meest paradijselijke stranden, waanzinnige landschappen, natuur, de lekkerste ontbijtjes en hele vrolijke en vriendelijke mensen.
* Helaas is de rijkdom en macht in Brazil verkeerd verdeeld. Het land is zo rijk aan grondstoffen, aan vruchtbare grond en aantrekkelijk voor toeristen, er zou genoeg moeten zijn voor iedereen. Maar helaas worden er nog steeds overheidsgebouwen opgeleukt terwijl talloze kinderen in de stad op straat slapen en worden de favelas geregeerd door bendes en politie (beide even erg).
* De brazilianen zijn ongelofelijk relaxed, alles kan , mag en niemand kijkt ergens raar van op ('Tranquilo' en 'No stress') en iedereen is heel behulpzaam. En ze kunnen absoluut niet rekenen haha.
* Capoeira, voetbal en in mindere mate beachvolleybal zijn de populairste sporten, maar ook zie je overal mensen joggen en fietsen.
* Qua muziek: samba, forro, afrikaanse drumbands en in het portugees vertaalde 80s klassiekers (zo hebben we een keer de sambaversie van sweet child of mine in de bus gehoord).
* Onze meest gebruikte woordjes: Obrigado-a (dankjewel voor alle keren de weg wijzen, advies en hulp!), moite bom (en duim omhoog), skol (het lekkerste biertje) en pao com ovo (voor Joep uiteraard een broodje ei).
* Een aantal briljante braziliaanse uitvindingen:
ª Geroosterde kaas op het strand (een stokje met blokjes kaas op houtskool geroosterd, het duurde even voor we het aandurfden, maar het is echt heerlijk)
ª Het delen van een grote fles, 600 ml, bier, inclusief de bierfleskoeler op tafel.
ª Rodizio de pizza (all you van eat van pizza, maar dan komen de obers telkens langs de tafel met verschillende smaken en mag je zeggen of je een stukje wilt) en kilograma (je schept eten op van een buffet, je bord gaat op de weegschaal en je betaalt zoveel als het weegt.)
ª Een stranddoek ipv een handdoek (ideaal: het weegt minder en is sneller droog dan een handdoek, ze zijn goedkoop, vrolijk en je kan ze ook nog omslaan, waarom zou je ooit nog een handdoek meenemen?).
Tja dat was Brazilie, een geweldig begin van onze reis!! We zijn nu in Iguazu op de grens van Brazilie en Argentinie met de enorme watervallen, maar daarover meer in ons volgende verhaaltje. Tijd voor een nieuw land.
Ciao,
x Joep en Merel
-
25 Oktober 2007 - 05:29
Jasper:
Ai yai. Ik was al blij dat ik van dat project in Hardenberg af was en weer lekker 's avonds thuis was (zit nu bij Philips in Eindhoven). Nu wil ik eigenlijk ook wel op vakantie! *jaloers*
Bedankt voor het leuke schrijven, keep up the good work. Tot het volgende bericht!
Gr,
Jasper -
25 Oktober 2007 - 06:47
Bram:
Zo net begonnen met werken...bakje koffie erbij... en meteen een leuk begin van de dag om dit te lezen :)
Echt zoveel mooie foto's...laat staan hoe het dan in het echt is.
Veel plezier en spreek jullie snel!
B -
25 Oktober 2007 - 06:53
Loes:
Eens, eens, met bovenstaand bericht van Jasper... Echt helemaal te gek, Brazilië. Dat slapen in grotten is echt z'on 'once in a lifetime'-ding... Tenzij je de mergelgrotten in Limburg wil gaan kraken, maar dat lijkt me een stuk minder romantisch. Hoop weer snel van jullie te horen! x Loes -
25 Oktober 2007 - 07:04
Kim:
Idd Bram, dit is zeker goed begin van de dag!
Wel dat je je afvraagt wat je in hemelsnaam in dit koude landje doet, als je ook in het prachtige Zuid-Amerika kunt zijn... ;-)
Het ziet er weer fantastisch uit!
En wie van jullie heeft die foto van Fumaca gemaakt?? Wat hoog! Stoer hoor!
Lieverds, heel veel plezier nog!!
xxx -
25 Oktober 2007 - 07:50
Rob:
Idd. ziet er heel cool uit. Gelukkig hoef ik nog even niet jaloers te worden want over 2 weken zitten wij in Marokko!
Leuk om jullie verhaal weer te horen en veel plezier in het volgende land.
Ciao,
Robbie -
25 Oktober 2007 - 08:15
Caroline:
Wauw....ziet er echt helemaal super uit! En ik weet zeker dat jullie in Argentinie weer van die mooie foto's kunnen gaan maken! Ik kan alleen maar hopen dat ik ook zulke mooie dingen ga zien...nog maar 5 dagen... x Caroline -
25 Oktober 2007 - 10:50
Mama:
Lieve Merel en Joep,
Ben het helemaal met je stukje eens, we hebben genoten van alles,
veel liefs,
mama -
25 Oktober 2007 - 19:49
Mart:
wat een fantastische ervaringen.(Volgens mij was Mel de enige echte trekker: die werd tenminste niet ziek van een bootochtje.....) Ben benieuwd hoe Argentinie jullie gaat bevallen en of je dezelfde beleving hebt van de mensen en de natuur.
Veel reisplezier en we horen spoedig weer van julie
Mart -
25 Oktober 2007 - 19:58
Hans Corten:
Hoi Merel en Joep,
Jullie hebben helemaal in de gaten dat reizen erg leuk is! Toch maar alvast plannen maken om een baan te zoeken waarbij je (samen) veel kunt reizen? Jullie kunnen nu weer gewoon Spaans spreken, maar ging het Portugees je wel goed af? Blijkbaar niet helemaal, want waarom delen jullie op zijn Hollands zo'n flesje bier?
Veel plezier en we blijven jullie volgen.
Hans en Anco
PS: jullie zullen wel niet aanwezig zijn bij het afstuderen van Anneliek volgende week? -
26 Oktober 2007 - 07:02
Maud:
Wow... klinkt helemaal goed allemaal; ik wil ook!!! geniet ze weer en ik kijk uit naar jullie volgende bericht.
liefs, Maud -
26 Oktober 2007 - 13:09
Ingrid Corten:
Hoi merel en Joep, wat een leuke verhalen en prachtige foto's, nooit gedacht dat Brazilie zo mooi is. En wat heerlijk dat jullie nog een paar maanden hebben om van nog meer mooie dingen te genieten.
Veel plezier, groetjes, Ingrid
-
26 Oktober 2007 - 14:54
Kristel:
Hey! ziet er gaaf uit allemaal, wat een avonturen beleven jullie! Iguazu is heel mooi en indrukwekkend dus geniet ervan!
xx Kristel -
27 Oktober 2007 - 18:52
Silvia E Gabriele:
We hope you are enjoying the rest of the trip. The photos are very nice! How to forgot the "Chapada mineral water"!! -
28 Oktober 2007 - 12:38
Judith:
WOW! Het klink echt geweldig en zo ziet het er ook uit! Echt super mooi! Ik had al zin, maar nu helemaal! Ik ga nu naar Amsterdam, laatste spullen verhuizen en dan wordt het echt aftellen. Tot snel:) x -
29 Oktober 2007 - 10:21
Iris!:
het regent hier, het is koud en die saaie boterham met kaas 's ochtends begint ook nogal te vervelen.
Geef mij maar weer een lekker grotje om in te slapen ;-)
Was gezellig!!
liefs, iris -
14 November 2007 - 01:19
Judith:
Hola!
Tijd voor een update! Ben benieuwd naar de uitgebreidere versie van jullie belevenissen van afgelopen weken! (Met name ook naar de les: hoe kom ik zonder beroofd te worden de dagen in BA door...)
Over minder dan 24 uur zitten we weer in hetzelfde land, das raar eigenlijk...Tot snel, besos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
