Last but not least
Door: Merel en Joep
Blijf op de hoogte en volg Joep en Merel
10 Maart 2008 | Colombia, Cartagena
Colombia... De eerste associaties die dit land meestal oproept zijn de FARC/guerrilla en het beruchte witte poeder waar Pablo Escobar rijk mee is geworden. Sommigen zullen wellicht nog Gabriel Garcia Marques, Shakira of een bekende sporter noemen, maar dan houdt het toch wel een eind op. En dat is jammer want er is zoveel meer.
Colombia is voor ons namelijk ook het land van koffie, fruit (sap&salade) en gebakken banaan (mmmm). Het land van bloemen (en Joep heeft ze allemaal op de foto gezet), groene heuvels en gekleurde, koloniale huizen. Het land van water drinken uit een zakje. Het land waar je kan onderhandelen over busprijzen, prijzen van maaltijden, eigenlijk over alles. Het land van de stapelgekke buschauffeurs (inhalen doe je hier per definitie vóór een dode bocht). Het land waar een burgeroorlog aan de gang is, waar je als toerist gek genoeg niks van merkt (behalve dan de alomtegenwoordige, goedlachse militairen). Het land met politiecontroles op de weg, waarbij alleen de mannen gefouilleerd worden (als wij smokkelaars waren, wisten we het wel...). Een land dat wel de infrastructuur, maar (nog?) niet de massa´s van het toerisme heeft. Het land van mannen met snorren, kaplaarzen en hakmessen en vrouwen met siliconen. Het land waar avontuur nog echt avontuur is.
Ons Colombia-avontuur begon in Bogota. Hier landden we na een lange reis uit Chili, toch wel een beetje met knikkende knieen; ook na 5 maanden reizen zijn we nog niet imuun geworden voor alle ´Colombia, dat is toch gevaarlijk?´ opmerkingen. Toen we ons echter op straat begaven, bleek gelukkig al snel dat het allemaal niet zo eng is. Bogota is een onverwacht moderne stad met goed openbaar vervoer en veel jonge mensen. Er hangt een leuke sfeer en er is genoeg te doen. Zo hebben we rond gelopen in het oude koloniale centrum, cultureel gedaan in het museum van Botero (met de dikke vrouwen) en het goudmuseum (waar we voor het eerst iets zagen van Zuid Amerika voor de kolonisten kwamen, soms lijkt het wel of het continent pas bestaat sinds Columbus het ontdekte) en met een kabelbaan naar een bergtop gegaan om een mooi uitzicht over de stad te krijgen.
Ten slotte hebben we nog een uitstapje gemaakt buiten de stad naar Zipaquira. Hier is in een zoutmijn een kathedraal uitgehouwen. En dan geen lullig kapelletje, maar een groots bouwwerk met zuilen, grote open ruimtes en lange gangen met kruizen, die de lijdensweg van Jezus voorstellen. En alles van zout, bizar, maar mooi!
Eén van de belangrijkste (legale!) exportproducten van Colombia is koffie. Vandaar dat een bezoek aan de koffieregio niet mocht ontbreken. We kwamen terecht in Salento, een prachtig plaatsje met de mooiste huisjes. Het ligt in de Valle de Cocora, een enorm groene vallei (dankzij de vele regenbuien, het enige minpuntje aan deze plek) waar de waxpalmboom groeit. Dit is de grootse palmboom ter wereld;ze kunnen ongeveer 60m hoog worden. Het is dan ook een indrukwekkend gezicht om deze reuzen boven alles uit te zien torenen in de mist op een verder lege heuvel.
Verder hebben we nog wat bijgeleerd en verse koffie geproefd tijdens een bezoek aan een koffie-finca (boerderij). Wie weet hoe een koffieplant en een ananasplant eruitziet? Zie de foto´s voor het antwoord (het lijkt Klokhuis wel :-)).
Vanuit Salento namen we een nachtbus (tegen het reisadvies van zowel buitenlandse zaken, de Lonely Planet als de Footprint in, maar iedereen doet het hier en niemand raadt het af) naar san Gil. Dit stadje probert zichzelf te positioneren als toevluchtsoord voor de avontuurlijke backpacker, maar er waren slechts enkele andere toeristen te bekennen. Samen met Kwint en Nina (een Nederlands stel dat we in Salento tegenkwamen en met wie we gezellig een week of 2 samen hebben gereisd) hebben we het mooie dorpje Barichara bezocht en zijn we hier gaan raften: erg spectaculair met rapids van klasse 4/5 in een omgeving die toch wel net iets mooier was dan de indoorhal van Dutch Water Dreams, Zoetermeer (volgens Joep).
En omdat paragliding hier erg goedkoop is, konden we dit natuurlijk niet overslaan: zelfs Merel, die normaal niet zo avontuurlijk is ingesteld, kon het rustgevende zweven in de lucht waarderen, heel gaaf om een keer te doen!
Na wederom een nachtbus (sorry ouders!) zagen we dan eindelijk waar we lang naar uitkeken: de Caribische zee! De eerste aanblik was ietwat teleurstellend met overal vrachtschepen, maar toen we een paar uur later bij Taganga in het water lagen te dobberen, wisten we weer waarom we onze reis hier wilden eindigen.
Na een paar dagen relaxen was het echter alweer tijd voor actie. In de buurt konden we namelijk een trektocht maken naar Ciudad Perdida, de verloren stad van de Tayrona´s (een beschaving vergelijkbaar met de Inca´s). Vanwege de lengte (6 dagen), de vele muggen en de hitte noemden wij de tocht vantevoren al ´Suicidad Perdida´. Maar wat doe je als je nog maar weken te gaan hebt? Dan ga je natuurlijk (?) niet op je luie kont op het strand liggen bijbruinen, maar neem je deze laatste uitdaging aan! En dat hebben we geweten, het werd een memorabele tour. Gewapend met vijf verschillende soorten antimuggenspul gingen we op pad. In 3 dagen maakten we wandelingen met pittige klimmen dwars door de jungle, kwamen we langs door het leger platgebrande coca-plantages, zwommen we in natuurlijke zwembaden, sliepen we in hangmatten, zeiden we ¨Hola ¿que tal?¨ tegen de vele militairen die we tegen kwamen, passeerden we indianendorpjes waar de tijd leek te hebben stilgestaan en staken we tig keer de rivier over. En toen wachtte de trap naar de verloren stad: 1200 treden met mos overgroeid, steil omhoog! Maar als je boven komt, ben je alweer vergeten dat je moe bent. De plek is 400ha groot en bestaat uit allemaal verschillende terrassen waar ooit de huizen op stonden, verbonden met elkaar door smalle paadjes en trappetjes. Het geheel overwoekert door jungle ademt iets mythisch uit en je kan je dan ook goed voorstellen dat deze plek nog steeds heilig is voor de indianen van nu.
Complicatie op de terugweg was nog iets in het eten/drinken waar onze westerse darmen/magen niet blij van werden (zou het dan toch suicidad zijn?), maar gelukkig bleef deze bacterie niet al te lang hangen. Na nog een bijzondere overnachting bij onze gids thuis (waar we door de hele familie vriendelijk werden ontvangen en waar we in de achtertuin onze ware jungle-capaciteiten konden testen), zijn we weer veilig terug gekeerd aan de kust. De douche was zeer welkom, maar wat een mooie ervaring weer!
Na de tour was het dan wel tijd voor rust. En wat is een betere plek dan een tropisch strand? Daarom vertrokken we naar Parque Tayrona, een stukje paradijs op aarde!
Momenteel zijn we in Cartagena, voor ons een van de mooiste steden die we tot nu toe hebben gezien dus fijn om hier onze laatste dagen door te brengen. Gisteren nog op de valreep Joep zijn verjaardag gevierd met een boottochtje en uit eten met Kwint en Nina. Zij zijn vandaag richting Panama vertrokken en voor ons zit zo onze krappe maand Colombia er alweer snel op!
De hamvraag is natuurlijk: is Colombia echt zo gevaarlijk? Wij denken van niet of in ieder geval niet minder dan de rest van het werelddeel. Ja, er zijn absoluut delen van het land waar je niet kan komen en ja, we hebben weer de nodige berovingsverhalen gehoord in de grote steden ´s nachts. Maar wij hebben een heerlijke tijd gehad, ons niet onveilig gevoeld in dit laatste land van onze trip en kunnen het absoluut aanraden! We hebben een omweg gemaakt voor Colombia en het was het meer dan waard!
En dan stappen we morgen dan daadwerkelijk in het vliegtuig. Via Bogota en Madrid gaan we naar ons aller Schiphol. In ons hoofd ziet Nederland er vrolijk en zonnig uit, maar deze illusie zijn we vast snel kwijt als we in aanraking komen met de grijze lucht, kou, regen en files. Het is jammer en leuk tegelijk om terug te gaan. We hebben veel zin om iedereen weer te zien en naar ons eigen huisje te gaan. Ook kijken we uit naar basale dingen zoals boodschappen doen bij de Appie (curry, maisbrood en boerenkool!), naar de kapper gaan (Merel), dat Joep naar de kapper gaat (Merel) en op zondagavond voetbal kijken (Joep, al waren Nu.nl en VI.nl de afgelopen maanden goede vervangers). Maar we gaan tevens de warmte, de vrijheid, de afwisseling, de vriendelijke, open mensen en de geweldige natuur missen! Ach ja aan alles komt een eind en zo ook aan onze mooie reis. Rest ons enkel nog iedereen te bedanken voor alle leuke, lieve reacties, smsjes, mailtjes etc. Dankjulliewel!!
En hasta pronto!
Liefs, Joep en Merel
Colombia is voor ons namelijk ook het land van koffie, fruit (sap&salade) en gebakken banaan (mmmm). Het land van bloemen (en Joep heeft ze allemaal op de foto gezet), groene heuvels en gekleurde, koloniale huizen. Het land van water drinken uit een zakje. Het land waar je kan onderhandelen over busprijzen, prijzen van maaltijden, eigenlijk over alles. Het land van de stapelgekke buschauffeurs (inhalen doe je hier per definitie vóór een dode bocht). Het land waar een burgeroorlog aan de gang is, waar je als toerist gek genoeg niks van merkt (behalve dan de alomtegenwoordige, goedlachse militairen). Het land met politiecontroles op de weg, waarbij alleen de mannen gefouilleerd worden (als wij smokkelaars waren, wisten we het wel...). Een land dat wel de infrastructuur, maar (nog?) niet de massa´s van het toerisme heeft. Het land van mannen met snorren, kaplaarzen en hakmessen en vrouwen met siliconen. Het land waar avontuur nog echt avontuur is.
Ons Colombia-avontuur begon in Bogota. Hier landden we na een lange reis uit Chili, toch wel een beetje met knikkende knieen; ook na 5 maanden reizen zijn we nog niet imuun geworden voor alle ´Colombia, dat is toch gevaarlijk?´ opmerkingen. Toen we ons echter op straat begaven, bleek gelukkig al snel dat het allemaal niet zo eng is. Bogota is een onverwacht moderne stad met goed openbaar vervoer en veel jonge mensen. Er hangt een leuke sfeer en er is genoeg te doen. Zo hebben we rond gelopen in het oude koloniale centrum, cultureel gedaan in het museum van Botero (met de dikke vrouwen) en het goudmuseum (waar we voor het eerst iets zagen van Zuid Amerika voor de kolonisten kwamen, soms lijkt het wel of het continent pas bestaat sinds Columbus het ontdekte) en met een kabelbaan naar een bergtop gegaan om een mooi uitzicht over de stad te krijgen.
Ten slotte hebben we nog een uitstapje gemaakt buiten de stad naar Zipaquira. Hier is in een zoutmijn een kathedraal uitgehouwen. En dan geen lullig kapelletje, maar een groots bouwwerk met zuilen, grote open ruimtes en lange gangen met kruizen, die de lijdensweg van Jezus voorstellen. En alles van zout, bizar, maar mooi!
Eén van de belangrijkste (legale!) exportproducten van Colombia is koffie. Vandaar dat een bezoek aan de koffieregio niet mocht ontbreken. We kwamen terecht in Salento, een prachtig plaatsje met de mooiste huisjes. Het ligt in de Valle de Cocora, een enorm groene vallei (dankzij de vele regenbuien, het enige minpuntje aan deze plek) waar de waxpalmboom groeit. Dit is de grootse palmboom ter wereld;ze kunnen ongeveer 60m hoog worden. Het is dan ook een indrukwekkend gezicht om deze reuzen boven alles uit te zien torenen in de mist op een verder lege heuvel.
Verder hebben we nog wat bijgeleerd en verse koffie geproefd tijdens een bezoek aan een koffie-finca (boerderij). Wie weet hoe een koffieplant en een ananasplant eruitziet? Zie de foto´s voor het antwoord (het lijkt Klokhuis wel :-)).
Vanuit Salento namen we een nachtbus (tegen het reisadvies van zowel buitenlandse zaken, de Lonely Planet als de Footprint in, maar iedereen doet het hier en niemand raadt het af) naar san Gil. Dit stadje probert zichzelf te positioneren als toevluchtsoord voor de avontuurlijke backpacker, maar er waren slechts enkele andere toeristen te bekennen. Samen met Kwint en Nina (een Nederlands stel dat we in Salento tegenkwamen en met wie we gezellig een week of 2 samen hebben gereisd) hebben we het mooie dorpje Barichara bezocht en zijn we hier gaan raften: erg spectaculair met rapids van klasse 4/5 in een omgeving die toch wel net iets mooier was dan de indoorhal van Dutch Water Dreams, Zoetermeer (volgens Joep).
En omdat paragliding hier erg goedkoop is, konden we dit natuurlijk niet overslaan: zelfs Merel, die normaal niet zo avontuurlijk is ingesteld, kon het rustgevende zweven in de lucht waarderen, heel gaaf om een keer te doen!
Na wederom een nachtbus (sorry ouders!) zagen we dan eindelijk waar we lang naar uitkeken: de Caribische zee! De eerste aanblik was ietwat teleurstellend met overal vrachtschepen, maar toen we een paar uur later bij Taganga in het water lagen te dobberen, wisten we weer waarom we onze reis hier wilden eindigen.
Na een paar dagen relaxen was het echter alweer tijd voor actie. In de buurt konden we namelijk een trektocht maken naar Ciudad Perdida, de verloren stad van de Tayrona´s (een beschaving vergelijkbaar met de Inca´s). Vanwege de lengte (6 dagen), de vele muggen en de hitte noemden wij de tocht vantevoren al ´Suicidad Perdida´. Maar wat doe je als je nog maar weken te gaan hebt? Dan ga je natuurlijk (?) niet op je luie kont op het strand liggen bijbruinen, maar neem je deze laatste uitdaging aan! En dat hebben we geweten, het werd een memorabele tour. Gewapend met vijf verschillende soorten antimuggenspul gingen we op pad. In 3 dagen maakten we wandelingen met pittige klimmen dwars door de jungle, kwamen we langs door het leger platgebrande coca-plantages, zwommen we in natuurlijke zwembaden, sliepen we in hangmatten, zeiden we ¨Hola ¿que tal?¨ tegen de vele militairen die we tegen kwamen, passeerden we indianendorpjes waar de tijd leek te hebben stilgestaan en staken we tig keer de rivier over. En toen wachtte de trap naar de verloren stad: 1200 treden met mos overgroeid, steil omhoog! Maar als je boven komt, ben je alweer vergeten dat je moe bent. De plek is 400ha groot en bestaat uit allemaal verschillende terrassen waar ooit de huizen op stonden, verbonden met elkaar door smalle paadjes en trappetjes. Het geheel overwoekert door jungle ademt iets mythisch uit en je kan je dan ook goed voorstellen dat deze plek nog steeds heilig is voor de indianen van nu.
Complicatie op de terugweg was nog iets in het eten/drinken waar onze westerse darmen/magen niet blij van werden (zou het dan toch suicidad zijn?), maar gelukkig bleef deze bacterie niet al te lang hangen. Na nog een bijzondere overnachting bij onze gids thuis (waar we door de hele familie vriendelijk werden ontvangen en waar we in de achtertuin onze ware jungle-capaciteiten konden testen), zijn we weer veilig terug gekeerd aan de kust. De douche was zeer welkom, maar wat een mooie ervaring weer!
Na de tour was het dan wel tijd voor rust. En wat is een betere plek dan een tropisch strand? Daarom vertrokken we naar Parque Tayrona, een stukje paradijs op aarde!
Momenteel zijn we in Cartagena, voor ons een van de mooiste steden die we tot nu toe hebben gezien dus fijn om hier onze laatste dagen door te brengen. Gisteren nog op de valreep Joep zijn verjaardag gevierd met een boottochtje en uit eten met Kwint en Nina. Zij zijn vandaag richting Panama vertrokken en voor ons zit zo onze krappe maand Colombia er alweer snel op!
De hamvraag is natuurlijk: is Colombia echt zo gevaarlijk? Wij denken van niet of in ieder geval niet minder dan de rest van het werelddeel. Ja, er zijn absoluut delen van het land waar je niet kan komen en ja, we hebben weer de nodige berovingsverhalen gehoord in de grote steden ´s nachts. Maar wij hebben een heerlijke tijd gehad, ons niet onveilig gevoeld in dit laatste land van onze trip en kunnen het absoluut aanraden! We hebben een omweg gemaakt voor Colombia en het was het meer dan waard!
En dan stappen we morgen dan daadwerkelijk in het vliegtuig. Via Bogota en Madrid gaan we naar ons aller Schiphol. In ons hoofd ziet Nederland er vrolijk en zonnig uit, maar deze illusie zijn we vast snel kwijt als we in aanraking komen met de grijze lucht, kou, regen en files. Het is jammer en leuk tegelijk om terug te gaan. We hebben veel zin om iedereen weer te zien en naar ons eigen huisje te gaan. Ook kijken we uit naar basale dingen zoals boodschappen doen bij de Appie (curry, maisbrood en boerenkool!), naar de kapper gaan (Merel), dat Joep naar de kapper gaat (Merel) en op zondagavond voetbal kijken (Joep, al waren Nu.nl en VI.nl de afgelopen maanden goede vervangers). Maar we gaan tevens de warmte, de vrijheid, de afwisseling, de vriendelijke, open mensen en de geweldige natuur missen! Ach ja aan alles komt een eind en zo ook aan onze mooie reis. Rest ons enkel nog iedereen te bedanken voor alle leuke, lieve reacties, smsjes, mailtjes etc. Dankjulliewel!!
En hasta pronto!
Liefs, Joep en Merel
-
10 Maart 2008 - 23:17
Judith:
Wow! Wat een geweldig verhaal weer! Misschien wel het bijzonderste, omdat het niet een standaard backpackers bestemming is! Ben denk te snel voor de foto´s, dus ga de plaatjes van de week bekijken, als jullie alweer in NL zijn, raar idee! Ik dacht trouwens dat jullie de 7de al naar huis vlogen, maar dat had je denk al gemerkt aan mn smsje/mailtje:) Goeie reis en heb nu al zin om verhalen op te halen in juli! Kus -
11 Maart 2008 - 01:44
Nog Een Keer...:
Wat een geweeeeldige foto´s! En Merel, paragliden! Trots op je, vanaf nu dus geen hoogtevrees meer:) x -
11 Maart 2008 - 07:12
Jasper:
Hai die Joep en Merel,
Ik ben toch wel heel erg benieuwd naar hoe dat iedere keer gaat als jullie berichten schrijven. Is er een persoon die alles de hele reis getypt heeft, of hebben julie tijdens berichten gewisseld? Misschien is het wel een soort Int.Bus project waar er eentje typt en de andere ernaast zit. hahaha het idee alleen al?!
Loes en ik hebben er in ieder geval erg van genoten, maar zijn ook blij dat jullie weer naar huis komen.
De wereld heeft hier ook zeker niet stil gestaan en er is onwijs veel gebeurt!!! Zo hebben Loes en ik .. wait for it... de banken ander gezet in de woonkamer! Een andere verandering is jammer genoeg dat AH heeft besloten te stoppen met de verkoop van een aantal producten waaronder Maaisbrood en Curry. Tevens is uit onderzoek gebleken dat boerenkool zeer slecht voor je is, dus dat kan je ook niet meer krijgen.
Gelukkig hebben we nog wel kaas Joep!
hasta luego
J en L -
11 Maart 2008 - 07:57
Kim:
Goh, alweer het laatste berichtje...
Dat ga ik zeker missen, de zo leuk geschreven verhalen en prachtige foto´s!!
Een zonnig Nederland zit er idd niet in (hollandser weer bestaat nauwelijs...), daarentegen wel allemaal stralende gezichtjes als jullie morgen door de grote deur op Schiphol heen komen :-)
Goede vlucht en tot morgen!!
Kus -
11 Maart 2008 - 09:35
Wannie:
Hee Merel en Joep,
Blij dat jullie naar huis komen! Hoe laat komen jullie terug?????
Ben benieuwd naar nog meer verhalen!!
Zeg tegen de piloten dat ze voorzichtig vliegen!!!!!!!!!!!
Kuzzzzzzz -
11 Maart 2008 - 10:32
Anco:
een hele goede reis terug naar regenachtig Nederland.
Tot ziens anco -
11 Maart 2008 - 11:11
Riet:
Weer een geweldig verhaal met prachtige foto's!
Goede reis en tot woensdag!
Groetjes, Riet -
11 Maart 2008 - 20:42
Mart:
ik ben onder de indruk van dit reisverslag!! Vraag: waarom kiezen jullie er niet voor om reizen over de wereld te maken en daar verslag van te doen in boekvorm. Je zult er velen een plezier mee doen en wie weet, de Lonely Planet komt naar jullie toe. -
11 Maart 2008 - 21:21
Jack En Marloes:
Wat een super reis is dit geweest! We vonden het top om jullie verhalen te lezen en jullie foto's te zien. Goede reis terug naar Nederland en tot snel horens. -
14 Maart 2008 - 00:13
Nick:
Zodan, wat een avontuur in Colombia! Die verloren stad had ik ook wel willen zien! Was dit jullie enige reis, of komt er nog eens een vervolgverhaal?
Zelf zit ik nu nog altijd in Argentinië, proberend de eveneens verloren indianenstad Quilmes te bereiken, maar ´t schijnt nogal lastig te zijn hier (geen muggen en jungles, maar geen tours die het aanbieden binnen de tijd die ik heb hier).
Wellicht hasta luego en Holanda!
Chau,
Nick -
16 Maart 2008 - 22:43
Joyce:
Hay, hier een berichtje van een nieuwsgierige lezer. Erg leuk verhaal! Maarhierbij ook een vraagje; Wij zijn van plan om binnekort naar Colombia te gaan maar we zitten nog een beetje te twijfelen over Cuidad Perdida. Kun jij me misschien helpen met wat meer tips en prijsinformatie???
Oke alvast bedankt en nog veel reisplezier!
Groetjes,
dutchgirljoyce@hotmail.com
dutchgirljoyce.waarbenjij.nu -
18 Maart 2008 - 20:45
Jeannette:
Lieve Merel en Joep,
wat ontzettend mooi, ben ontroerd alleen al door de beelden op de computer, en .... omdat jullie gezond en wel en een ervaring rijker weer thuis zijn; dit is een reis om nooit meer te vergeten en voor nu: WELKOM THUIS!!!
dikke kus, mama xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
