Time flies....
Door: Merel en Joep
Blijf op de hoogte en volg Joep en Merel
12 Februari 2008 | Chili, Pisco Elqui
Time flies when you´re having fun... Wat een fijne dooddoener om mee te beginnen. Maar het is waar; de afgelopen zijn wederom (tja we weten dat het saai wordt) voorbij gevlogen. Bijna een maand hadden we uitgetrokken voor het noorden van Argentinie en Chili, ruim ingeschat dachten we, maar er bleek zoveel moois te zien en te doen dat we nog bijna tijd te kort hadden. En het landschap was weer compleet anders dan we hiervoor gezien hadden, getuige de foto´s.
Kort (ahum) samengevat, in de afgelopen weken:
- Zijn we 5 keer de grens over geweest (wat ons veel stempels in het paspoort opleverde...)
- Kreeg Joep bijna een boete omdat hij knoflook en provencaalse kruiden probeerde Chili binnen te ´smokkelen´ (zijn ze hier heel streng op en wij waren het gewoon vergeten...)
- Hebben we ruim 90 uur in de bus doorgebracht (vaak met ons neus tegen het raam en camera in de aanslag vanwege de mooie panorama´s)
- Hebben we de ´worst tour ever gedaan´ (slechts 10 foto´s gemaakt op de hele dag en 150 pesos betaald!)
- Hebben we het goedkoopst tot nu toe geslapen in Iruya (25 pesos= €5,50 voor een kamer, vergeleken met Bolivia en Azie stelt het vast niks voor, maar voor ons een hele prestatie!)
- Heeft Joep tig keer zijn hoofd gestoten (naarmate we noordelijker kwamen werden de plafonds en deuren steeds lager...)
- En Merel 1x haar teen (verder niet van belang, kwam onze enorme medicijnvoorraad nog eens van pas)
- Zijn we heel even (3 dagen) in Bolivia geweest (volgende keer beter!) en Joep was er meteen ziek van (was het de hoogte of het eten? Is de grote vraag....)
- Hebben we geit, lama en coca geproefd
- Zijn we boven de 4000m en 5000m geweest (vandaar de coca tegen hoogteziekte)
- Zijn we meerdere keren toevallig bekenden uit Bariloche tegengekomen (wat wordt het een kleine wereld zo...)
Van het zuiden van Argentinie gingen we eerst (met daartussen een flitsbezoek van een dag aan Santiago de Chile) het noorden verkennen. Het noorden bleek heel anders te zijn dan Patagonie, waar we vorige keer over schreven. In het zuiden van Patagonie reis je vnl. van national park naar park, met daartussen urenlange busreizen in het ´niets´. De parken zijn dan ook wel echte hoogtepunten, maar de meeste plaatsen die erbij horen kunnen gemakkelijk shitholes genoemd worden: ze verlenen hun bestaansrecht aan het toerisme en zijn dan ook weinig authentiek en relatief duur (=voor ons nog steeds goed te betalen). De medereizigers hier bestonden, naast de ´gewone´ backpackers, vooral uit rijkelui van middelbare leeftijd compleet gehuld in outdoor-merkkleding, en Israeliers (behoeft geen uitleg meer...).
In het noorden van Argentinie daarentegen zijn de steden heel sfeervol (grote, groene pleinen, oude gebouwen en terrasjes) en de wegen vaak al een attractie op zich door de mooie uitzichten. Verder zijn er kleine, traditionele dorpjes, het leven is er goedkoop en daarom zijn de doorsnee-medereizigers hippie-achtige Argentijnen.
Onze eerste kennismaking met wat wij het noorden noemen (het ligt eigenlijk in het midden van het land) was Mendoza, een gezellige stad en tevens het wijn-walhalla van Argentinie. Omdat we niet vies zijn van een wijntje én al 4 maanden niet op een fiets hadden gezeten, zijn we samen met Andy (onze engelse vriend, die we hier weer tegenkwamen en die eigenlijk niet van fietsen houdt...) de wijnroute gaan fietsen. Hier hebben we het echte zwitserleven-gevoel gevonden: zittende op een modern terras van bodega Tempus Alba, uitkijkende over de wijnvelden, 6 verschillende wijnen proeven met de allerlekkerste olijven erbij, in de zon..... Wat wil je nog meer?
Na Mendoza gingen we voor even terug in de tijd: in één dag bezochten we de parken Ischi-nogwat(moeilijke naam, beter bekend als Valle de la Luna) en Talampaya. Honderden miljoenen jaren geleden waren deze parken groene sevennes en liepen hier zelfs dinosauriers rond! Nu zijn het woestijnachtige landschappen met bizarre rotsformaties die door de jaren heen door wind en regen zijn gevormd. Heb begrip ´miljoenen jaren´ is eigenlijk te groot om te bevatten, maar je krijgt er gevoel bij als je in deze parken rondwandelt; alles ademt oud en verleden, indrukwekkend!
Salta, vervolgens, was eigenlijk pas echt onze kennismaking met het noorden. De bijnaam van deze stad is Salta la linda (linda=mooi) en dat klopt absoluut! Maar voor ons was het evengoed Salta la lluvia (lluvia=regen) want het water kwam vaak met bakken uit hemel. Het is dan ook regentijd in een groot deel van Zuid-Amerika en hierdoor zijn veel wegen niet of moeilijk begaanbaar. Ons plannetje om met een huurauto de omgeving van Salta te verkennen ging daarom niet door (achteraf toen we de wegen vanuit de bus zagen, waren we heel blij dat we niet eigenwijs toch op pad waren gegaan...). Zodoende hebben we met bussen en af en toe een tour een rondje gemaakt door dit geweldige gebied. We vonden er gekleurde rotsen en canyons afgewisseld met groene valleien, schilderachtige dorpjes (met geheimzinnge namen als Humahuaca, Cachi en ons favoriete plaatsje Iruya) ripio (gravel) weggetjes over passen van 4000m met talloze haarspeldbochten (waar Merel, die normaalgesproken al zenuwachtig wordt van de skibus, af en toe wel zweethandjes van kreeg) en mensen met steeds meer een indiaans uiterlijk en kleurrijke, traditionele kleding. Vaak stonden we met open mond te kijken!
Hier kregen we ook nog een vleugje van carnaval mee. Dat hield in vooral drank, dans en live-muziek voor de ouderen (zoek het verschil met Brabant) en meel -en zeepsopgevechten voor de kids. En uiteraard de nodige katholieke processies.
Na weer een grensovergang richting Chili kwamen we uiteindelijk aan in San Pedro de Atacama, een toeristendorp midden in de droogste woestijn ter wereld (de Atacama). Hier bezochten we alweer een park met de naam Valle de la Luna (aansprekende naam blijkbaar), maar voor ons was dit plaatsje met name van belang omdat we vanuit hier een tour konden maken in Bolivia. Naar de Salar de Uyuni, een zoutvlakte van 12000 km2, de grootste van de wereld.
Deze driedaagse tocht gaat in 4WD over de Altiplano (hoogvlakte) en we waren bijna continu op 4000m/5000m. De eerste dagen kwamen we langs felgekleurde meren met flamingo´s, een natuurlijke warmwaterbron, borrelende geisers van 200 graden, vulkanen van 6000m, woestijnachtig landschap en slaperige dorpjes. Om uiteindelijk aan te komen in het stadje Uyuni. Vanuit hier gingen we op dag 3 dan ook echt naar de Salar. Doordat het ook hier regentijd is, ligt er momenteel zo´n 20 à 30 cm water op de vlakte, wat een spiegeleffect creeert. De drijvende zoutbergjes lijken wel ijsschotsen (hadden we toch nog een beetje onze Antarctica-ervaring :-)) en soms kan je de lucht niet van het water onderscheiden, betoverend!!
Vooraf hoor je over deze tours behalve verhalen over de surrealistische landschappen, vooral veel over de ongemakken (kapotte jeeps, slecht eten etc.). Ook bij ons was wel het eea voor verbetering vatbaar (lekke band, maar geen reservewiel bij ons, gidsen die weinig te melden hadden), maar uiteindelijk werkte het gebrek aan boliviaans organisatietalent toch vooral in ons voordeel. Op dag 3 namelijk zouden we ergens in een dorpje op de terugweg overnachten (met zijn zessen op een kamer, zonder warm water en hele vieze wc´s!), maar omdat er een jeep kapot was, ´moesten´ we in het hotel (met 2p-bed, eigen badkamer en tv!) in Uyuni blijven. Het mooist aan dit alles was echter dat we toen de zonsondergang op de salar konden gaan zien: onvergetelijk en adembenemend en we waren ook nog eens de enige!!
Alsof we de dagen ervoor nog niet genoeg hadden gereden, namen we bij aankomst maar meteen weer een bus naar het plaatsje waar we nu zijn, Pisco Elqui, waar de pisco (de jenever van Chili) vandaan komt. Tevens is deze vallei bekend om de mooiste sterrenhemels, gisteravond hebben we dan ook talloze vallende sterren gezien!
Hier hebben we een hostel gevonden met een heerlijke tuin, perfect om nog even te relaxen voor we weer doorgaan. Want zoals gezegd, time flies, en wij vliegen donderdag alweer naar Colombia!
Chau, xx Joep en Merel
PS Sorry voor het lange verhaal en de vele foto´s, het was even geleden....
Kort (ahum) samengevat, in de afgelopen weken:
- Zijn we 5 keer de grens over geweest (wat ons veel stempels in het paspoort opleverde...)
- Kreeg Joep bijna een boete omdat hij knoflook en provencaalse kruiden probeerde Chili binnen te ´smokkelen´ (zijn ze hier heel streng op en wij waren het gewoon vergeten...)
- Hebben we ruim 90 uur in de bus doorgebracht (vaak met ons neus tegen het raam en camera in de aanslag vanwege de mooie panorama´s)
- Hebben we de ´worst tour ever gedaan´ (slechts 10 foto´s gemaakt op de hele dag en 150 pesos betaald!)
- Hebben we het goedkoopst tot nu toe geslapen in Iruya (25 pesos= €5,50 voor een kamer, vergeleken met Bolivia en Azie stelt het vast niks voor, maar voor ons een hele prestatie!)
- Heeft Joep tig keer zijn hoofd gestoten (naarmate we noordelijker kwamen werden de plafonds en deuren steeds lager...)
- En Merel 1x haar teen (verder niet van belang, kwam onze enorme medicijnvoorraad nog eens van pas)
- Zijn we heel even (3 dagen) in Bolivia geweest (volgende keer beter!) en Joep was er meteen ziek van (was het de hoogte of het eten? Is de grote vraag....)
- Hebben we geit, lama en coca geproefd
- Zijn we boven de 4000m en 5000m geweest (vandaar de coca tegen hoogteziekte)
- Zijn we meerdere keren toevallig bekenden uit Bariloche tegengekomen (wat wordt het een kleine wereld zo...)
Van het zuiden van Argentinie gingen we eerst (met daartussen een flitsbezoek van een dag aan Santiago de Chile) het noorden verkennen. Het noorden bleek heel anders te zijn dan Patagonie, waar we vorige keer over schreven. In het zuiden van Patagonie reis je vnl. van national park naar park, met daartussen urenlange busreizen in het ´niets´. De parken zijn dan ook wel echte hoogtepunten, maar de meeste plaatsen die erbij horen kunnen gemakkelijk shitholes genoemd worden: ze verlenen hun bestaansrecht aan het toerisme en zijn dan ook weinig authentiek en relatief duur (=voor ons nog steeds goed te betalen). De medereizigers hier bestonden, naast de ´gewone´ backpackers, vooral uit rijkelui van middelbare leeftijd compleet gehuld in outdoor-merkkleding, en Israeliers (behoeft geen uitleg meer...).
In het noorden van Argentinie daarentegen zijn de steden heel sfeervol (grote, groene pleinen, oude gebouwen en terrasjes) en de wegen vaak al een attractie op zich door de mooie uitzichten. Verder zijn er kleine, traditionele dorpjes, het leven is er goedkoop en daarom zijn de doorsnee-medereizigers hippie-achtige Argentijnen.
Onze eerste kennismaking met wat wij het noorden noemen (het ligt eigenlijk in het midden van het land) was Mendoza, een gezellige stad en tevens het wijn-walhalla van Argentinie. Omdat we niet vies zijn van een wijntje én al 4 maanden niet op een fiets hadden gezeten, zijn we samen met Andy (onze engelse vriend, die we hier weer tegenkwamen en die eigenlijk niet van fietsen houdt...) de wijnroute gaan fietsen. Hier hebben we het echte zwitserleven-gevoel gevonden: zittende op een modern terras van bodega Tempus Alba, uitkijkende over de wijnvelden, 6 verschillende wijnen proeven met de allerlekkerste olijven erbij, in de zon..... Wat wil je nog meer?
Na Mendoza gingen we voor even terug in de tijd: in één dag bezochten we de parken Ischi-nogwat(moeilijke naam, beter bekend als Valle de la Luna) en Talampaya. Honderden miljoenen jaren geleden waren deze parken groene sevennes en liepen hier zelfs dinosauriers rond! Nu zijn het woestijnachtige landschappen met bizarre rotsformaties die door de jaren heen door wind en regen zijn gevormd. Heb begrip ´miljoenen jaren´ is eigenlijk te groot om te bevatten, maar je krijgt er gevoel bij als je in deze parken rondwandelt; alles ademt oud en verleden, indrukwekkend!
Salta, vervolgens, was eigenlijk pas echt onze kennismaking met het noorden. De bijnaam van deze stad is Salta la linda (linda=mooi) en dat klopt absoluut! Maar voor ons was het evengoed Salta la lluvia (lluvia=regen) want het water kwam vaak met bakken uit hemel. Het is dan ook regentijd in een groot deel van Zuid-Amerika en hierdoor zijn veel wegen niet of moeilijk begaanbaar. Ons plannetje om met een huurauto de omgeving van Salta te verkennen ging daarom niet door (achteraf toen we de wegen vanuit de bus zagen, waren we heel blij dat we niet eigenwijs toch op pad waren gegaan...). Zodoende hebben we met bussen en af en toe een tour een rondje gemaakt door dit geweldige gebied. We vonden er gekleurde rotsen en canyons afgewisseld met groene valleien, schilderachtige dorpjes (met geheimzinnge namen als Humahuaca, Cachi en ons favoriete plaatsje Iruya) ripio (gravel) weggetjes over passen van 4000m met talloze haarspeldbochten (waar Merel, die normaalgesproken al zenuwachtig wordt van de skibus, af en toe wel zweethandjes van kreeg) en mensen met steeds meer een indiaans uiterlijk en kleurrijke, traditionele kleding. Vaak stonden we met open mond te kijken!
Hier kregen we ook nog een vleugje van carnaval mee. Dat hield in vooral drank, dans en live-muziek voor de ouderen (zoek het verschil met Brabant) en meel -en zeepsopgevechten voor de kids. En uiteraard de nodige katholieke processies.
Na weer een grensovergang richting Chili kwamen we uiteindelijk aan in San Pedro de Atacama, een toeristendorp midden in de droogste woestijn ter wereld (de Atacama). Hier bezochten we alweer een park met de naam Valle de la Luna (aansprekende naam blijkbaar), maar voor ons was dit plaatsje met name van belang omdat we vanuit hier een tour konden maken in Bolivia. Naar de Salar de Uyuni, een zoutvlakte van 12000 km2, de grootste van de wereld.
Deze driedaagse tocht gaat in 4WD over de Altiplano (hoogvlakte) en we waren bijna continu op 4000m/5000m. De eerste dagen kwamen we langs felgekleurde meren met flamingo´s, een natuurlijke warmwaterbron, borrelende geisers van 200 graden, vulkanen van 6000m, woestijnachtig landschap en slaperige dorpjes. Om uiteindelijk aan te komen in het stadje Uyuni. Vanuit hier gingen we op dag 3 dan ook echt naar de Salar. Doordat het ook hier regentijd is, ligt er momenteel zo´n 20 à 30 cm water op de vlakte, wat een spiegeleffect creeert. De drijvende zoutbergjes lijken wel ijsschotsen (hadden we toch nog een beetje onze Antarctica-ervaring :-)) en soms kan je de lucht niet van het water onderscheiden, betoverend!!
Vooraf hoor je over deze tours behalve verhalen over de surrealistische landschappen, vooral veel over de ongemakken (kapotte jeeps, slecht eten etc.). Ook bij ons was wel het eea voor verbetering vatbaar (lekke band, maar geen reservewiel bij ons, gidsen die weinig te melden hadden), maar uiteindelijk werkte het gebrek aan boliviaans organisatietalent toch vooral in ons voordeel. Op dag 3 namelijk zouden we ergens in een dorpje op de terugweg overnachten (met zijn zessen op een kamer, zonder warm water en hele vieze wc´s!), maar omdat er een jeep kapot was, ´moesten´ we in het hotel (met 2p-bed, eigen badkamer en tv!) in Uyuni blijven. Het mooist aan dit alles was echter dat we toen de zonsondergang op de salar konden gaan zien: onvergetelijk en adembenemend en we waren ook nog eens de enige!!
Alsof we de dagen ervoor nog niet genoeg hadden gereden, namen we bij aankomst maar meteen weer een bus naar het plaatsje waar we nu zijn, Pisco Elqui, waar de pisco (de jenever van Chili) vandaan komt. Tevens is deze vallei bekend om de mooiste sterrenhemels, gisteravond hebben we dan ook talloze vallende sterren gezien!
Hier hebben we een hostel gevonden met een heerlijke tuin, perfect om nog even te relaxen voor we weer doorgaan. Want zoals gezegd, time flies, en wij vliegen donderdag alweer naar Colombia!
Chau, xx Joep en Merel
PS Sorry voor het lange verhaal en de vele foto´s, het was even geleden....
-
12 Februari 2008 - 18:46
Judith:
Is dit telephatie of luisteren jullie gewoon naar mij:) Super om te lezen en te zien weer, ook al heb ik het net allemaal zelf gezien, het blijft zoooo mooi! Super gaaf ook die zonsondergang op de Salar! Ben heel benieuwd naar Colombia, geniet daar van jullie laatste maandje!! Beso grande!
PS: echt niet te lang hoor! Als jullie je al verontschuldigen, wat moet ik dan wel niet doen:) -
12 Februari 2008 - 18:52
Ingrid:
Wat een prachtige foto's en geweldige ervaringen om nooit meer te vergeten. Ik blijf jaloers als ik dit allemaal zie, Ik wist niet dat het zo hoog was in Bolivia en dat er zoveel moois te zien is in Zuid Amerika.
Nog een fijne tijd, Columbia klinkt mij wel wat drugsachtig in de oren, ben benieuwd hoe het daar zal zijn.
Hartelijke groeten en big hug vano ns allemaal
Familie Ingrid en Aloys giesen-corten -
12 Februari 2008 - 18:53
Judith:
Nou ja, ben bezig een nieuw bovenkantje te maken voor m´n site, zie ik ineens jullie nieuwe bovenkantje. Toevallig! Maar super leuk zo! x -
12 Februari 2008 - 20:30
Hans:
He Joep, Merel, super foto's! Echt mooi, jammer dat de worldpressphoto net geweest is :) Zal een saaie bedoeling worden straks in Nederland. Trouwens Nivo kijken op zaterdag is ook leuk, en Vlissingen by night!
Bolivia ziet er vanuit hier ook mooi uit!
Groeten Hans
ps. ben zuinig op je camera want deze maak niet vaak meer. -
12 Februari 2008 - 20:37
Nel:
Hoi Joep en Merel
Wat een prachtige foto's weer, hoewel ze mij wel bekend voorkomen!!. Ik heb er bijna een dagtaak aan om de verslagen te lezen van alle reislustige vrienden van Judith. Maar ik vind het erg leuk om te doen.
Geniet nog van de laatste maand en voorzichtig daar in Colombia!
Groeten Nel de Frel
-
12 Februari 2008 - 21:05
Sloes:
Heee, Luitjes! Man o man, wat hebben jullie het goed. In case you didn't notice... Tjeez, jullie het hebben het fantistisch! Verhalen die niet eens aangedikt hoeven te worden om sterk te zijn. Foto's die zonder te retoucheren belachelijk mooi uitkomen... Ja het is duidelijk, Nederland gaat het niet meer worden voor jullie :-) Maar wij missen jullie wel! Kom na Colombia maar terug naar het oude vertrouwde Juupke als bier en oude vertrouwde vrienden als vertier! Liefs Loes -
13 Februari 2008 - 08:07
Caroline:
Wauw!!!!! Wat een supersupersupermooie foto's en verhalen! Ik ben ondertussen weer een weekje terug in het koude, grijze Nederland dus deze laatste maand nog even extra goed genieten van al het moois daar hoor! (Hoewel het natuurlijk wel weer erg fijn is om schone kleren te hebben, echte handdoeken (hoe bevallen die ultrasneldrogendezeem-haddoeken jullie??) en natuurlijk iedereen weer te zien).
Ow, en Merel, die bussen!!! Weet het nog goed vorig jaar op de wintersport, dus ik vind je een held!
Ik heb in ieder geval al zin in de foto+verhalen avond ;)
Liefs Caroline -
13 Februari 2008 - 08:11
Caroline:
Ik zie nu de nieuwe bovenkant pas, gaaf!! Die nieuwe camera heeft het fototalent in jullie naar boven gehaald! -
13 Februari 2008 - 10:21
Riet:
Lieve Joep en Merel,
Ongelooflijk wat jullie zien! Maar die enge weggetjes.... ik zou het er spaans benauwd van krijgen. Kregen jullie door de regen niet een beetje "Nederlands" gevoel? Of compenseerde de coca genoeg?
Groetjes, Riet -
13 Februari 2008 - 10:39
Ruurd:
Wow!
Die zonsondergang moet echt heel mooi geweest zijn! Alleen die foto al! En die verschillende kleuren meren: echt heel erg mooi!
x Ruurd
ps. heb email gestuurd! -
13 Februari 2008 - 10:56
Kristel:
Haal mij eens even van jullie mailing list af zeg! ;) Veeeel te mooie verhalen en foto's om op kantoor mee geconfronteerd te willen worden! Geniet ervan daar (zal wel lukken denk ik)!! Liefs, Kristel -
13 Februari 2008 - 12:19
Maike:
He luitjes van het goede leven. Super om jullie verhalen te lezen. Wat een mooie evaringen allemaal. Hier is het ook leuk. Heel Nederland staat op zijn kop want de zon is 2 dagen tevoorschijn gekomen. Ieder zo zijn hoogtepunten, hahah. Ik ben ook voor foto/ verhalen/jupiler avond in tilburg als jullie terug zijn. Geniet ervan!
Liefs Maike -
13 Februari 2008 - 15:21
Anco:
weer met plezier jullie verslag gelezen.Goede reis verder!!
groetjes anco -
13 Februari 2008 - 18:03
Kim:
Wow, wat een ontzettende gave foto's en leuk verhaal!
En idd, time flies... Vind het wel een heerlijk idee dat jullie straks weer terug zijn, half jaar is stiekem best heel lang ;-)
En heb veel zin om te gaan skieen :-D Geloof dat ik me maar over bus-allergie heen moet zetten... ;-)
Geniet van de laatste weken in Colombia!
Liefs xxx Kim -
13 Februari 2008 - 19:29
Iris:
jaloerss!!! wat een mooie fotos! Vooral die van dat boliviaanse meisje, net een ansichtkaart!
Ohja pisco, was dat drankje helemaal vergeten! Vinden jullie het lekker, pisco sour?
Ben heel erg benieuwd naar colombia... had ik al gezegd dat ik jaloers ben? ;-)
Nou geniet van de laatste weekjes!!
besos iris -
13 Februari 2008 - 20:55
Mart:
tja, wat moet ik nog toevoegen aan al die enthousiaste rectie! Prachtige foto's en wat een mooie ervaringen. Dan is het maar behelpen met een UEFA-cup wedstrijdje (ze staan met 2-0 voor).
Heel veel plezier!!
Groetjes,
Mart -
13 Februari 2008 - 22:15
Jeannette:
Lieve Merel en Joep,
Dit is toch wel echt een hoogtepunt, elke keer denk ik wel zoooo, maar dit is te mooi voor woorden, en ik snap dat het een lang verhaal is geworden, wat ik met plezier heb gelezen natuurlijk.
Nou lieverds geniet van de laatste weekjes.....dikke kus, Jeannette -
02 Maart 2008 - 04:16
Graeme Y Vicki:
Hola Chicos!
Are you in Colombia yet?? Do you have Andy's email address?
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
